บทที่ 50 ไม่มีสิ่งใดติดค้างต่อกัน

“ข้ามิได้บังคับให้เขากินเสียหน่อย”  นางทำเสียงอ่อนเมื่อเห็นสีหน้าของพ่อบ้านหวางมู่

“เช่นนั้นเจ้าก็หัดทำให้มันอร่อยซิ!”  พ่อบ้านตีหน้ายักษ์ใส่  แม้ฝีมือของนางจะไม่ทำร้ายผู้อื่น แต่รสชาติยังห่างไกลความอร่อยนัก  คุณชายก็ตามใจเหลือเกิน

“ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ”  นางเบ้ปากพลางบิขนมเปี๊ยะไส้ถั่วกวนที่เพิ่งทำเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ